Roj Baş Gerilla! Roj Baş Kurdistan!

Bugün (25.12.2009) Türk Devleti’nin en büyük sahtekarlığını sergilediği, görülmemiş kirlilikte bir savaşı başlattığı bir gündür. Tüm hatları ile sistemli bir saldırı başlatan Türk Devleti’nin Başı, Türk Meclisi’nin Başı, Hükümetlerinin başı, Askerbaşı ve bilmem “neyinizin” başı kişiler ortamı itina ile hazırlayarak düğmeye başmış bulunuyorlar..

Ey Kurdistanlı! Ey diasporalı Kürt!

Gün bugündür. Ya kazanacağız, ya kazanacağız! Elli yıl da sürse mücadele şereftir. Teslimiyet aşağılılanmayı kabullenmektir. Başka yolu yoktur. Türk Devleti’ni yönetenler’in sözlerinin anlamı çözümlenmiştir; ilhakta ısrar, imhada kararlılık.. Bütün vaadlerinin, verdikleri sözlerin anlamı budur. Ucu ölümle bitecek olan bu dayatmayı kabul edecek misin? Hiç kimse böylesine bir şerefsizliği beklemesin.. Kürt Milleti o aşamayı geçmiştir. Disiplinli bir özgürlük mücadelesi veren insanlar elbette Düşman’la dostu ayırd edebilecek düzeydeki bir tahlil yeteneğini geliştirmişlerdir. Kürdistan’da oturanlara ne yapmaları gerektiğini buradan yazacak değilim. Bu elbette vicdansızlık olur. Kendi eylem çizgilerini kendileri ihtiyaç ve olanakları tayin edecektir.

Ama bazı Kürdistanlılar’a bir çift sözümüz olacaktır: Çolig’de, Xarpêt’te, Muş’ta, Erzurum’a bağlı Kürt navçelerinde oturanlar, size ne oluyor? Neden bu kadar aşağılık bir yaşama karşı başınızı dik tutacağınız bir silkelenme göstermiyorsunuz?. Sizler ki Amed’de, Xarpêt’te ve Bêdlis’te kurulan dar ağaçlarında en değerli atalarınızı kaybetmiş bir nesilsiniz.. Neden susuyorsunuz? Yado’nun elde silah ağzından dökülen sloganlarla şehit düştüğü toprakların evlatları... Vücuduna isabet eden 36 kurşuna rağmen direnen ama en sonunda “hayatta kalırsam halka zulmu arttırırlar” diyerek teslim olan Şêx Hüseyn’in torun ve akrabaları ve halkı! Onu zehirleyen Türk Devleti aslında bugün seni zehirlemedi mi? Oğlu ile birlikte kafası kesilerek şehit edilen Tarbasan Beg’i ve oğlunun kafaları “teşhis” edilmek için bir çuvala konularak evlerine getirilmişti. Düşman askeri bu kafaları Kahraman Eş ve ananın önünde boşaltmıştı.

“Bunları tanıyor musun?” diye soran Askerbaşı’na Kahraman Kürt kadını, metanetini bozmadan, ayakları ile kafaları tek tek işaret ederek;

“Bu Beg’im, bu da oğlumdur” deyip diklenen Kürt Kadını’nın bu büyüklüğü, bu direngenliği karşısında Düşman derin bir utanç duymuştu.. Siz onları bile hatırlamaz mısınız? Hele son dönemlerin büyük kahramanlarının hatırası sizi hiç mi rahatsız etmiyor?

Muş ve Erzurum navçelerinin Kürtleri, Bêdlisliler; Xalit Beg, Wisif Beg, Kemal Feyzi nerede? Hiç mi utanç duymuyorsunuz? Haydi, tam da şerefi ile yaşama tutunma zamanı değil mi? Bir Sci-fi dizide, Klingon adı takılan savaşçı bir halka şunlar söyetilir: “Ölmek için güzel bir gün!” Evet siz ki hayatı uğrunda ölünecek kadar seven bir halksınız.. kalkın artık.

Çoğunuz başımıza “hachacık” kesildiniz! Kadınlarınızı haritadan sildiniz! Şimdi de soyunuzu inkar noktasına geliyorsunuz! Utanın! Yediğiniz ekmek sizi bu dünyada çarpmazsa, emin olun gittiğiniz öbür dünyada sizi Hacılığınız bile kurtaramayacaktır.. Ne diyordu Humeyni? “Saray’da tok bir it olacağıma dağlarda aç bir Kurt olmayı tercih ederim!” Siz daha büyük bir milletin, özgürlüğe tam sevdalı bir halkın çocukları değil misiniz? O halde nedir bu ölü toprağı? Bu sözlerim elbette Çoligliler’in, Bêdlîsliler’in, Muşlular’ın ve Erzurum Kürtleri’nin tümüne değildir.. Bu sözlerim soyunu inkar etme noktasına gelmiş olan haramzadeleredir.. Gelişmeler karşısında sessiz kalanlaradır.. Yeter artık! Türk Devleti’nin münafıq iktidarı sizden değildir.. Her islamım diyen doğru konuşur diye bir kural yoktur.. Daha dün CHP’li bir onun bunun çocuğu Şêx Said direnişi sırasında şehadete erdirilen 10.000 Kürd’e hakaret etmedi mi? Buna karşın münafıq Erdoğan sadece oy avcılığı için “Dersim”i kullandı.. Çolig’de, Amed’de, Xarpêt’te, Muş’ta Şehit edilenler için bir tek sözcük kullanmadı.. Neden? Çünkü o çantada keklik dediği sizleri de “kışkırtmak” istemiyor, Türk Milliyetçiliği yapıyordu! Başı dik Dersimli onun hedefinde bir av gibi duruyordu..

Bir sözüm de Kürdistan’da muhbirleşenlere ve muhbirleştirilenlere.. Ne şartlarda yoldan çıkarıldığınızı bilemem. Ama Düşman bu konuda çok ustadır. Eski partili arkadaşlarımızdan iki kişi muhbir olmaya zorlanmışlardı. Bunlardan birincisi, arkadaşlara gelip; “aman bana yaklaşmayın, size zararım dokunur!” diyerek İstanbul’a taşındı ve orada halkından uzak yaşamaya çalıştı. Bu arkadaş MN idi.. Bir diğer arkadaşımız da muhbirliğe zorlanmıştı.. Bu arkadaşımız da aynı hareketi yaptı ve evini yükleyerek Ege’ye gitti. Orada karanlık bir şekilde oğlunu kaybetti. Ardından kendisi de öldü. Bu arkadaş MR idi.. Sizler bu kişileri hatırlayın ve eğer genç iseniz, dağların yolunu tutun! Öz eleştiri verin ve şerefinizi koruyun.. Yarın mezarlarınıza tükürülmesini istemiyorsanız halkınıza dönün.

Korucular, inanın ki eninde sonunda birer kağıt mendil gibi kenara atılacaksınız. Hem şunu da söyleyeyim; gelecekte övülecek olsanız bile bu Zalimler’in maşası olmayın. Halkınıza, en temiz evlatlarınıza silah çekmeyin. Bu dar günde bir daha düşünün. Yok edilmeye çalışılan bir parti değildir! Bir silahlı Gerilla Ordusu değildir. Hedefleri Kürtler’in geleceğidir. Bırakın Kürd’ü Kürt öldürmesin. Düşman öldürebilirse o öldürsün! Biliyorum; ihanet bazılarınızda çok derin bir kök salmıştır. Bunlar bütün geleceklerini Düşman’ın Kürdistan’daki varlığına bağlamışlardır! Ağaların geleceği, onların o iğrenç ekmek kırıntılarından oluşan refahları uğruna siz neden çırpınacaksınız ki? Onlar zaten eskiden de onbaşıların uşakları idi.. Sizi bu şerefsizliğe ortak etmelerine artık dur deyin! Türk Devleti’nın bu uşaklarına alet olmayın. Kendinize dönün.. Milletiniz bu kadar büyük bir taarruza maruz kalmışken, Düşman’ın değirmenine su taşımayın.. Tabii ki aranızda çok sayıda düzgün insan var! Ama o isim var ya! O ismi atmazsanız, yarın size ağlayacak hiç kimseyi bulamazsınız..

Diasporalı ise üstündeki ölü toprağını atmak zorundadır. Yeter uyuduğunuz! Toparlanın! Yeniden şahlanarak özgürlük destanını yazmakta olan yiğit DTP’lilere, BDP’lilere amacını aşacak bir düzeyde destek olun! Rahatınızı bozun artık! Bakınız aç Kürd’ün ölüm kalım mücadelesine! Sokaktaki çocuğu örnek alın! Bunu yapacağınıza olan inancım tamdır.

Ama yetmiyor! İsmi ne olursa olsun... Bir çatı altında toplanmanın yolunu araştırın, bulun! Kendi kendinizi vergilendirin.. Bu günlerde içki için 100 Euro harcayan bir Kürt, bırakın Kürtlüğü, insan bile sayılamaz! Aynı içkici mahluk, sıra gerillaya veya ulusal bir partiye yardıma gelince, cebine akrepler dalıyor sanki..

Bu tiplere sesleniyorum: Çoğunuz salya sümük ağlayarak “Türkler bana işkence yaptı kaçtım”, “Türk Devleti Gerilla’ya yardım ettiğimi söyleyerek benim için tutuklama kararı çıkardığı için kaçtım”, “Ben filanca Kürt partisinin üyesi olduğum ve arandığım için kaçtım” gibi bahanelerle Avrupa’ya kapağı atmadınız mı? Peki şimdi kanlarını satarak yerleştiğin Avrupa’da Gerilla için, milis için veya adını kullandığın partin için ne yapıyorsun? Bazılarınız vatandaşlık alır almaz Türk Devleti ile kucaklaşmadı mı? Kıçıma cop soktular diyen ve kendilerini “aydın” sayan karanlık kişilikler, şimdi o çalıntı kitapçıklarını koltuklarının altına alıp TRT altı’nın kapısını çalmıyorlar mı? Şıvancı geçinenler, Necmeddin’in kanını temizlediler mi? PDK’li geçinenler en aşağısından Heci Suphi’nin kanını unuttular mı? Vs vs.. Her parti’nin sırtında taşıması gereken şehitler vardır. Bu şehitler için de olsa birleşiniz.. Gün biribirleriyle uğraşma günü değildir! Düşman tüm hatları ile saldırı halindedir..

Mir Dengir denilen mafya bozuntusunun Avrupa’daki temaslarını, Güney’deki temaslarını biliyoruz. Türk Devleti’nin onu ve Mehmet Metiner denilen tipi ne için görevlendirdiğinden haberdarız! Onlara kapılan Avrupa’daki Kürtler’i de uyarıyoruz! Bir daha düşünün..

2009-12-26

A Sirac Kekuyon