Obama-Barzani görüşmesi..

Obama-Barzani görüşmesi..

Ankara-İstanbul gösterilerinde, öğrenen ve öğreten bir kişi olarak Obama Bu kez günü birlik bir ziyaret için Bağdad’a indi. Türk tarafı elbette bu ziyareti biliyordu. Rüşvet gibi abartılı bir ağırlama ile “istedikleri” her yere götürdükleri Obama’yı daha önce hazırlanmış sorular soran seçilmiş bir “öğrenci” gurubu ile de karşılaştırdılar. Burada gurubun sorularından birini cevaplarken, Kürdistan’ın bağımsızlığına kesinlikle karşı olduklarını, söz konusu bağımsızlığın NATO üyesi Türkiye’nin güvenliğini tehlikeye düşüreceğini üstüne basa basa söyledi. Bu sözler elbete Obama’nın ziyaretinin bir özetiydi.

Bu ve bunun gibi kopyalar veren, Ehmedê Qesre’ya “diplomatik” saygısızca çıkışı ile Kürtler’i kızma noktasına getiren Obama kafasında oluşan bir Kürdistan fotografı ile Bağdad’a indi. Burada önce Başkan Talabani ve Iraklı Maliki ile görüşen Beyaz Saray’ın yeni patronu, bazı konularda özellikle Maliki’nin dikkatini çekmeye çalıştı..Bu not edilmeli.

Barzani ile Obama arasındaki görüşme, Kürt Tarafı’nın çok geniş bir katılımı ile gerçekleşti. Obama Kürt-Amerikan dostluğunun derinliğinden bahsetti. Tabii ki bu, eylemde gösterilmediği sürece bir nezaket cümlesi olmanın ötesine geçmeyecektir.

Benim için asıl önemli olan Mesut Barzani’nin seçtiği konular idi. Barzani;

-geçmişte Irak Rejimleri tarafından gerçekleştirilen Kürt Katliamlarından bahsetti ve bunun tekrarlanmaması için Amerika’nın yardımına şiddetle ihtiyaç duyulduğunu,

-Irak anayasasının eksiksiz uygulanmasının demokrasinin daha da gelişmesini sağlayacağını,

-Petrolu bahane ederek Kürdistan’nın toprak bütünlüğünün önünün tıkanamayacağını, Irak Anayasa’nda “Irak’ın yeraltı zenginliklerinin tüm Irak Halkları’nın malı olduğunu bildirdi.

-Ayrıca; BAZI GÜÇ ODAKLARI’NIN IRAK’TA KÜRTLER’İN ROLUNU ASGARİYE İNDİRMEK İÇİN HAREKETE GEÇTİĞİNİ, bunun Kürtler tarafından kabul edilemez bulunduğunu da altını çizerek bildirdi.

Peki kim, kimler veya hangi güçler Irak’ta Kürtler’i devre dışı bırakmak ister? Buna kısaca bir bakalım.

Şimdiye kadar takip ettiğimiz kadarı ile Türkler ve Türk Rejimi’nin desteklediği Maliki Kürtler’e karşı temel “xêrnexwazlar”ın başında gelirler. Türkler, NATO’ya sığınarak bu “tehlike”yi durdurmaya çalışırlarken öte yandan da Irak ve Arap dünyası nezdinde pervasız bir yoketme diplomasisi sürdürmektedirler. Türk Hükümeti’nin başı “Arjantin’de de Kürt Sorunu olursa bu bizi ilgilendirir” derken aslında tüm Türk kurumlarının ortak düşüncesini dile getiriyordu. Başkan Barzani bu güruhu kast etmemiş olabilir. Ama çıplak gerçek budur. Kısaca Zalim Selim’den beri Türkler Kürtler’e hep düşmanca yaklaşmışlardır...

Bu noktada Obama’nın “Türkler ile ilişkileriniz iyiye gidiyor. Bundan memnuniyet duyuyoruz” demesi, Kürt Heyeti tarafından sessizce geçiştirildi.

Asıl konu ise, Türk Devleti ile Kürtler’i “PKK ile mücadele” noktasında birleştirmek idi. Açık görüşmede bu konu konuşulmadı. Kapalı kapılar ardında ise, Kürt Tarafı’nın deneyimlerini Obama’ya iletmiş olabilirler. Zaten Güneyli liderlerimiz, Kürtler arası en ufak bir çatışmanın tüm halkı zayıflatacağını, kendilerine karşı düşmanca his besleyenleri sevindireceğini çok iyi bilirler. Bundan dolayı Türk Devleti’nin elini güçlendirici bir adımın atılmayacağını kestirebiliyoruz.

Sonuç olarak Güneyli liderler, Kerkük, Xaniqin ve Sincar gibi Kürdistan topraklarından asla vazgeçmeyi düşünmüyorlar. Bu, Başkan Barzani’nin Obama’ya ilettiği gibi, anayasal bir sorundur. Keyfi yaklaşımlarla yeni çözümler üretilemez. Obama da, anladığım kadarı ile, anayasının uygulanmasından yana olduğunu söylerken samimi idi. Türkler’in NATO kartını öne sürmeleri etkili olmadı değil. Ama nihai neticeyi Afganistan’a muharip birlik göndermeleri tayin edecektir. Şimdi Obama iki seçenek ile karşı karşıyadır. Türk tarafının NATO kartını oynaması onların elini güçlendirmiştir. Ama Irak’ta da büyük bir güvenlik sorunu vardır.

Anlaşıldığı kadarı ile Obama 8 günlük geniş gezisi ile bir “dış politika stajı” fırsatı yakalamak istemiştir. Amerika Devlet Başakını’nın kendisine empoze edilen Türk tezlerine ne kadar itibar edeceği belirsizdir. Kitle karşısında hep yuvarlak sözler sarfetmiştir. Şimdi öğrendiklerini toparlayacak, yeni görüşler oluşturma kaabiliyetini test edecektir.

Bu noktada Kürtler’e çok şeyler düşüyor. Hiç kimseyi dışlamadan bütün görüşleri toparlayacak bir kurum, bir danışma kurumu oluşursa iyi bir adım atılmış olacaktır.

2009-04-08

A Sirac Kekuyon