Halabca’den Newroz’a

16. Mart.1988.. Newroz’a beş kala. Halabca’lının altında yattığı gökyüzünü kapsayan sarı, beyaz, kırmızı bulutlar.. Petrol kokuyordu Halabca sokaklarına indikleri zaman simsiyah kesilen o ölüm bulutları. Batılı yönetimlerin vicdansızlıydı gökyüzünün ölüm kokan o süsleri. Hiç hayra alamet değildi Halabcalı’nın gördükleri.. Dağılmadı o bulutlar. Az sonra ölüm olup yağdılar Halabca sokaklarına. Kapıları çaldılar birer birer. Babalar, analar, çocuklar.. Tarafı olmadıkları bir savaşın kusmuğunda boğuldular. Saddam bu sarı ölümü “Enfal”e bağlıyordu.

Kur’an’da yer alan Enfal Suresi şöyle tarif edilir: “Enfâl, ziyade manasına gelen ‘nefl’ kelimesinin çoğuludur. İslâm dinini savunmak için yapılan savaşlarda elde edilen sevaba ek olarak alınan ganimet malına da ‘nefl’ denilmiştir. Sûrenin birinci âyetinde savaştan elde edilen ganimetlerin Allah ve Resûlüne ait olduğu ifade edildiği için sûreye bu ad verilmiştir.”
Saddam 75 ayetlik bu sureyi Kürtler’i yok etmenin fetvası olarak kabul etmiş ve “işlemi” icra etmiştir. 180 Bin’i aşkın Kürt, Batılı şirketlerin ve İran Rejimi’ne kinle bakan ABD’nin bir nevi teşviki ile bu kan gölünü yaratmıştı..
İşe bakın ki Halabce katliamının yıldönümü olan bugün bomba yüklü bir binek araba patlatılmış, bir vatandaşımız yaralanmış, yirmi cıvarında vatandaşımız yaralanmıştır. Güney’in yeni hakim sınıfları ise bu katliamlara karşı ciddi, caydırıcı tedbirler alacaklarına ceplerinin derdine düşmüş olmanın utancını yaşayacaklardır.
Halabca Newroz’a giden yoldur.
Halabca zamanımızın Dahakları tarafından tekrarlanan tarihtir.
Halabca derstir.. Tarih bilincidir.
Halabca düşmana el vermenin sonuçlarını anlatan bir duraktır!
Halabca Kürtler’in biribirlerini yemesinin fiatıdır.

Halabca lider bencilliğinin, hesap bilmezliğin sessiz tanığıdır.

Evet,

Halabca Newroz’a uzanan dikenli bir yoldur..

Newroz’u Newroz yapan onu tarih bilinci ile karşılamaktır.

Tarih bilinci!

Bu bilinç bir iki kitap okumakla kazanılamaz. Zulmuna karşı direnen Üç Kava’yı anlamak, bu Üç Kava’yı (Uppis, Zanasâna ve Râmatâla’yı) kendilerinden sonra direnen Kawalar’ın fedakarca mücadeleleri ile birleştirmek ne ulu bir duygudur.. Amîr Xan Lepzerîn’nin DimDim Kalesi’nde Safeviler’e ve Osmanlıya direnmesi az bir şey mi? Alamut 166 Yıl istilacılara karşı direnmişti. Moğol sürüleri tarafından yakılıp yıkıldı. Oradakiler son fertlerine kadar direndiler.

Newroz kahramanlarının bir avuç özgürlük ve bağımsızlığa kavuşmak için meşaleleştiği günlerde işbirlikçilerin karşıt faaliyetleri hiç bitmedi. İlhakçı-inkarcı devletler bu tür kişilikleri pohpohladıkça kıçları daha da büyüyor, etrafa kustukları kinleri ile her zaman direnenleri suçluyorlardı/suçluyorlar. Direnen önderlikleri birer kan emici olarak lanse etmeleri sıradanlaşmış durumdadır. Yakın tarihimize bakın.. Her özgürlük başkaldırısı kendi içinden hainini çıkarmadı mı? Bir Goyî arkadaşımın dediği gibi her Bedirxan’ın bir Yezdanşer’i vardı. İşte 1925’in baş düşmanı Xormek aşireti değil miydi? O zamanın mürekkep yalamışı M Şerif Fırat Direnişçileri ihbar ettiği gibi sonradan yazdığı kitap ile Kürt Önderliği’ne tüm kinini kusmuştu.

Alişêr ve Zarîfe’nin kahramanlığını bilenler bilir. Bilmeyenler ise öğrenmeden entellik bile yapmasınlar. Bu Çift’in direniş destanı nesilden nesile zamanımıza kadar inmiştir. O zamanların Entel’i Dêrsîm Mebusu Hasan Xeyrî şöyle diyor; “....Asıl baş kaldıranlar dağlar da Alişir denilen herifle beraberdiler...” 04.10.1921. Onları şehit eden düzeneği kuran Reyber Kopo’dur (topal).

Onur Akın Şahikalar Destanı adlı ‘deyiş’’inde (ben özür dileyerek bunu “deyiş” olarak niteliyorum) Şöyle diyorum:

Onur Akın'ın Şahikalar Destanı diye bir şarkısı var....Sözleri şu şekilde;

Ali boğaz göklerinde barut sıcağı
Bir dağ geçidini tutmuş tutmuş Alişer
Kayadan kayaya anam mavzer yankısı
Zulme yurdum demez Alişer ferman dinlemez
Kurumuş kan ortasında Zarif'in yüzü
Ay giyinmiş acısını ağlayıp gezer
Alişere ölüm ne ki bundan gayrısı
Etinde bir kurşun gibi siperler susar
Şahikalar kardı çayırlar sümbül
Yamaçlar kavaldı yamaçlar keklik
Dağ unutmaz Alişer'i rüzgarda saklar
Gül unutmaz Zarife'yi şebnemde saklar
Aynı mavi göğün altındayız
Aynı güneş ısıtıyor bizi
Geceleri aynı ay
Niye öldürüyorsunuz bizi....

Görüldüğü gibi; Kürdistan ve Kürt Tarihi’nde işbirlikçiler hep entellerden çıkıyordu/çıkıyor ve bunlar düşmanın istediği yönde propaganda yaparak psikolojik savaşa katkıda bulunuyorlardı/bulunuyorlar.

Bakmayın lafazanlıklarına, bir halt bildikleri yoktur. Tarih yazarlar, tarih biliçleri yoktur. Kişisel çıkarları bir yular gibi kafalarına sarılmış onları düşman saflarına sürüklemiştir. Burkaylar, Şıvanlar vs’ler Türk Psikolojik savaşımında birer vidadırlar. Onları ideolojik mücadele alanında yerle bir etmek yurtseverlerin görevidir.

***

Newroz’u yaratan bir halkın çocukları elbette daha pek çok meşaleleşme yaratmışlardı. Bunları tarih kitaplarımda anlatıyorum, ömrüm yettikçe de anlatmaya devam edeceğim. Çağdaş Kawalar’ı anmadan Newroz’un anlamını tam açıklamış olamayız. Her ne olursa olsun Ben bu seriye Margaret Şello ile başlayacağım (Asuri). Savaş ateşi yandığında en ön saflara atılması ile tanınan bu Peşmerge’nin fotografları bir ara tüm yurtseverlerin evlerini süslerdi. Güneyli ikinci büyük meşale Leyla Qasim’dır. “Pişmanlık belirt seni asmayalım” teklifini elinin tersi ile iten bu kahraman Kürt Kadını 13 Mayıs 1974’te idam edildi. Güney Batı’da ise Newroz katliamı hala hatırlardadır.

Kuzeyde misal çokluğundan dolayı sadece iki Newroz meşalesini; Rahşan ve Mazlum Doğan’ı ismen anayım yeter. Çünkü toprağa her düşen gerilla bir Newroz meşalesidir!

Kürt Milleti/Halkı bu Newroz’u daha büyük bir coşku ile karşılıyacaktır. İşbirlikçiler hariç, tüm Kürt Halkı’nın ve dostlarının Newroz’u ateşli olsun!

2011-03-16

A Sirac Kekuyon